Handleiding voor het buigen van plaatwerk is gericht op kostenbesparing en efficiëntie

Stel je eens een nauwkeurig ontworpen plaatkas voor die door een kleine buigfout onbruikbaar wordt gemaakt.Dit scenario benadrukt het cruciale belang van buigontwerp bij de vervaardiging van platen­metalen, een proces dat rechtstreeks van invloed is op de kwaliteit van het productDit artikel bespreekt fundamentele principes voor het ontwerp van buigingen om ingenieurs te helpen veel voorkomende valkuilen te vermijden en superieure resultaten te behalen.

Het buigen van plaatmetalen omvat de plastic vervorming van plaatmetalen met behulp van een persrem met bovenste punch en onderste V-die gereedschappen.stijfheidBijvoorbeeld, gebogen ontwerpen verhogen de draagkracht van componenten aanzienlijk.

Een effectief plaatmodellen maken vereist zorgvuldige beschouwing van drie fundamentele parameters: materiaaldikte, buigradius en buigvermogen.

De consistentheid van de materiaaldikte is essentieel, aangezien de onderdelen zijn vervaardigd uit een enkel metaalplaatje.met dunnere materialen (< 3 mm) als plaat en dikkere materialen (> 3 mm) als plaatDe werkelijke toleranties variëren afhankelijk van de specifieke eisen van het onderdeel.

De minimale bochtradius moet gelijk zijn aan de materiaaldikte om scheuren of vervorming te voorkomen.tijd- en kostenbesparingEenvormige buigradius over een onderdeel verlaagt ook de productiekosten.

Bij het buigen verschuift de neutrale as naar binnen. De K-factor, die de verhouding tussen de positie van de neutrale as (t) en de materiaaldikte (T) vertegenwoordigt, berekent de vereiste materiaalcompensatie.De volgende tabel geeft referenties van K-factoren voor verschillende materialen en buigmethoden:

De verlichting van de buiging van de oppervlakte door kleine noten op de buigpunten vermindert de spanningsconcentratie die anders de aangrenzende structuren zou kunnen vervormen.Deze eigenschappen zijn van cruciaal belang voor het voorkomen van vervorming in gaten en gletsjes.

Als er geen goed reliëf is, kunnen de bochten naast de rand scheuren en productiefouten veroorzaken.

Flanken die bestaan uit een voorzijde en een verbindingsbuig, vereisen passende reliëftypen wanneer zij niet naast elkaar liggen:

• Oval relief:Afgeronde uiteinden verdelen de spanning gelijkmatig, met name gunstig in de buurt van gaten/slots door de vervorming van de eigenschappen door gecontroleerde materiaalbeweging te minimaliseren.
• Rechthoekig relief:De vereenvoudigde snijvereisten maken dit kosteneffectief voor ontwerpen met matige buigradius en standaard materiaaldiktes.

Gespecialiseerde randfuncties verbeteren de prestaties van de componenten, waarbij beugel en naaien primaire voorbeelden zijn.

Hems holle gewalste randen versterken onderdelen terwijl scherpe randen worden geëlimineerd.

• Externe straal ≥ 2 × materiaaldikte (afhankelijk van fabrikant)
• Buigpositie ≥ 6× (hem-radius + materiaaldikte) van het hem-element

Naadjes U-vormige gevouwen randen bieden structurele versterking en montage mogelijkheden.

• Open naad:Kenmerken van lichte vrijheid (minimale interne straal = materiaaldikte; terugkeerlengte = 4x dikte)
• Gesloten naad:Dicht gevouwen (minimum binnenstraal = materiaaldikte; terugkeerlengte = 6x dikte)
• Gelijkmatige verlichting:Balanceert sterkte en flexibiliteit (minimale interne straal = materiaaldikte; terugkeerlengte = 4x dikte)

Bij kenmerken in de buurt van buigingen is het risico op vervorming tijdens het vormen groot.

• Hoorkant tot buiging: ≥ 2,5 × materiaaldikte (T) + buigradius (R)
• Sluitkant tot buiging: ≥ 4 × materiaaldikte (T) + buigradius (R)

Onderhoud van een minimale ruimte van 2x materiaaldikte tussen de geextrudeerde gaten en de randen van de onderdelen.